انواع مختلف گیاه بادام زمینی

دو گونه گیاه بادام زمینی بیشتر از دیگر گونه ها کاشته می شود: گونه ایستاده با ساقه اصلیِ قائم به ارتفاع ۲۰ تا ۷۰ سانتیمتر، و گونه خوابیده با ساقه اصلی به ارتفاع حدود ۲۰ سانتیمتر و شاخه های خزنده متعدد. زمان کاشت (بویژه در گیلان) نیمه اول اردیبهشت ماه است. بادام زمینی یکی از موارد معدود پدیده شگرف «زمین میوگی» (تشکیل میوه در زیر خاک) است.
در گیلان توده ای به منشاء نامشخص به نام بومی گیلان کاشت می شود و از تیپ خزنده می باشد و پتانسیل عملکرد دانه آن به ۳ تن در هکتار (۴۶% درصد روغن دانه) می رسد.
رقم دیگر در گیلان، فلوری اسپانیش با تیپ رشدی بوته ای است که پتانسیل عملکرد دانه آن به ۳ تن در هکتار و میزان روغن دانه آن به حدود ۵۱ درصد می رسد.
ارقام دیگر بادام زمینی که در ایران به طور پراکنده کشت می شوند عبارتند از:
نورت کارولینا-۲ (NC-۲)، ایمپرود۳۰۶، ایمپرود۳۰۸، شولامیت، فیلر، آلتیکا و فلورانر.
پس از لقاح، گلهای زایای این گیاه بتدریج پژمرده می شوند، دُمگلهای آنها ستبر و دراز و به سوی زمین متمایل می گردند و تخمدانها را با فشار به درون خاک می رانند. دانه ها در درون نیامهای چوبی معمولاً در عمق سه تا ده سانتیمتری در زیر خاک و به موازات سطح زمین تشکیل می یابند و می رسند. هر نیام حاوی دو تا چهار دانه (و گاهی بیشتر) است. بادام زمینی را در شمال ایران در حدود ماهِ مهر برداشت می کنند. کشت این گیاه، علاوه بر گیلان، در نواحی گرگان در خوزستان و بعضی نقاط دیگر مورد توجه واقع شده است.
منبع: کشاورزی آنلاین

بیشتر بخوانید:

نظرتان را ثبت نمایید.

شماره همراه شما منتشر نخواهد شد.